Dromen zijn geen bedrog…
En plotseling zit ik weer als 18 jarige op mijn zolderkamertje naar buiten te staren en te dromen. Weer hard aan het leren voor de herexamens. Het is al voor het tweede jaar dat ik probeer dat havo diploma te halen. Pff, de frustratie en het verdriet komt zomaar weer naar boven gefloept nu ik weer even daar terug in de tijd ben. 32 jaar geleden liet ik mij nog beïnvloeden wat de omgeving belangrijk en verstandig vond. Zonder diploma geen werk was het credo! Oh, wat was dat zwaar voor mij; een meisje dat graag en makkelijk weg droomde. Ze zag zichzelf “iets” in de zorg doen en trouwen en kinderen krijgen en lekker ergens op een verbouwde boerderij dichtbij de natuur wonen of reizen…
Maar ze moest eerst een diploma halen!! Ik heb 1,5 jaar lang wiskunde en biologie bijles gehad om te proberen dat havo diploma te halen. Het mocht niet baten… ik kon niet meer en luisterde naar mijn hart en ben halverwege het laatste jaar gestopt. Ik heb de handdoek in de ring gegooid. Zo sterk voelde ik dat dit het hem niet ging worden. Ja, ik droomde, fantaseerde, nu heet dat visualiseren over het leven wat ik echt wilde. Ik heb daarna nog meerdere pogingen gedaan om een diploma in de zorg te halen want dat was wel duidelijk ik wilde zorgen. Ja, dat vond ik superfijn om te doen; naar mensen luisteren en voor hen zorgen.
Eerst de B-verpleging in Den Haag en later in Bennebroek bij Haarlem maar het mocht niet zo zijn. Ik voelde mij te jong, te verlegen, te onzeker en het ontbrak mij aan zelfvertrouwen om te denken dat ik echt mensen met een psychische ziekte zou kunnen helpen. Pff, nee ik was veel te onzeker. Ze zeiden tegen mij; je bent wel lief maar… Ik voelde niet dat ik van betekenis zou kunnen zijn voor deze cliënten. Ik voelde de druk om te presteren en om te worden zoals die anderen met de dag toenemen. In het 2e jaar heb ik zelf besloten om weg te gaan. Mijn moeder zei; je doet maar maar je moet wel in je eigen onderhoud gaan voorzien. Je bent nu 21 dus volwassen. Even schrikken maar je gaat wel tot actie over!
Zo gezegd zo gedaan. Ik ben toen weer terug naar Den Haag gegaan want voor een Zeeuwse was een stad dichtbij het strand toch wel erg fijn. Ik had snel weer een kamer en via een uitzendbureau, nog steeds zonder diploma, ben ik in de zwakzinnigenzorg (heette het toen nog) als invalkracht gaan werken. Wow, dat was echt leuk. Een soort thuiskomen; mensen met een verstandelijke handicap een “thuis” geven en aanvoelen wat ze nodig hebben aan zorg en aandacht. Niet praten maar voelen, ja daar lag mijn kracht merkte ik! Ik werd al snel als vaste assistent-begeleider in dienst genomen maar ik bleef dromen.
Na een jaar heb ik afscheid genomen om mijn hart te volgen en ben gaan reizen. Ik heb een jaar al werkend samen met een vriendin door Europa gereisd. Heel veel gezien, gedaan, gewerkt en geleerd! Wow, dat was ook iets wat ik heel goed kon; ergens met niks beginnen en dan contacten leggen en vriendschappen maken. Van 8-8-88 tot 8-8-89 heb ik al werkend gereisd. Een megarijke ervaring was dat!
En toen net 23 jaar weer terug in Zeeland bij moeders thuus. Gauw weer ingeschreven bij het uitzendbureau; werken in de mossels en in de bediening, dat was het niet, ha, ha. Ik wilde toch een diploma in de zorg halen! Dit keer ben ik voor de A-verpleging gegaan want dat was handig want daar kon ik ook mee in het buitenland werken! Hup weer naar Den Haag, kamer gevonden en aangenomen in de A-verpleging bij het Bronovo ziekenhuis (ja, ja waar diegene van het Koningshuis naar toe gaan als ze ziek zijn). En diegene die geen havo kon halen vanwege wiskunde en biologie haalde nu de mooiste cijfers voor die vakken! Leren en werken gingen goed maar ik voelde mij niet op mijn gemak bij de hiërarchie en er was te weinig tijd om echt contact met de patiënt te hebben. Dus ook daar weer na 2 jaar weg.
Toen kreeg ik nog steeds zonder diploma toch weer werk in de gehandicaptenzorg; eerst in Den Haag en later in Zeeland. Ik heb uiteindelijk de functie van begeleidster gekregen. Tussendoor nog eens 3 maanden gereisd, baan opgezegd en weer terug werk gevonden. In1994 getrouwd, 2 kinderen, een hond, een eigen verbouwd huisje en op 40 jarige leeftijd nog een diploma voor energetisch genezer gehaald.
En nu zit ik als 50-jarige weer uit mijn raam naar buiten te staren en te genieten! Want mijn dromen zijn uitgekomen! Het is geen verbouwde boerderij geworden maar een geheel verbouwde vakantiekolonie met 3 huizen en 1ha grond midden in de natuur! En ik mag gasten ontvangen en hen een “thuis” gevoel geven en een gehoord en gezien gevoel geven. Ontmoetingen met allemaal vreemden voor me maar na een paar dagen voelen ze al bijna als familie en wordt er bij het afscheid gezegd: Matty bedankt voor je goede zorgen en healingbehandeling en tot ziens!
Recente reacties